Neurochirurgie Nekhernia
Mediaparkklinik Köln - KeulenNadat bij mij een dubbele nekhernia werd geconstateerd werd ik hier afgescheept met morfine tabletten die alleen maar meer en meer werden. Röntgenfoto’s en scan en weer opnieuw terug. Om de haverklap was ik wel in het ziekenhuis met nog steeds diezelfde pijn. Ik werd van die orthepeed naar een andere orthepeed gestuurd, maar ook die kon mij niet helpen. Weer de medicatie naar boven, weer meer van die rommel. Maar het hielp, een beetje. Maar functioneren op mijn werk kon ik niet meer. Ik kon niet eens meer een pen vasthouden, want de pijn vanuit de nek ging via de schouders naar de handen. Mijn armen “sliepen” 24/7 en mijn vingers bleven tintelen. Alles wat ik vastpakte viel uit mijn handen. Ik heb behoorlijk wat afgejankt van de pijn en machteloosheid. Maar geen arts die er verder iets mee deed…..
Totdat ik op enig moment tegen de arts zei dat ik van de pijn en medicatie af wilde. “Nou ja, dan zit er niets anders op dan opereren, maar de wachttijd is ongeveer 3 tot 4 maanden”. Ik zeg tegen mijn vriendin: “dat trek ik echt niet meer he”. Waarop zij tegen me zei “bel de wachtlijstbemiddeling”. Dat heb ik gedaan en jawel hoor. Ik kreeg telefoon van Zorgloket Duitsland. Of ik eventueel naar Krefeld of Keulen wilde. Daarop zei ik “daar waar ik het snelste geholpen kan worden”. De dame van het Zorgloket heeft alles in werking gesteld, mij alles netjes uitgelegd. En 2,5 week later kon ik voor onderzoeken naar de Mediaparkklinik in Keulen en de dag erna ben ik geopereerd. De dag daarna mocht ik weer naar huis.
Voor het eerst serieus genomen
In de Mediaparkkliniek werd ik voor het eerst serieus genomen. Alles werd er netjes uitgelegd en als ik het even niet begreep werd me dat via een tekening of afbeelding uitgelegd. In Nederland is me verteld dat ik 6 weken met een “miami halskraag” zou moeten lopen (overdag) en mocht ik 2 weken niet naar buiten. In de Mediaparkklinik werd gelijk gezegd, niets binnen blijven, in de frisse lucht, daar knap je eerder van op. En geen halskraag, je mag alles doen, totdat je iets van pijn voelt. Ik kan u vertellen dat ik aangenaam verrast was toen ik 12 maart naar huis ging zonder pijn. Ik heb de hele dag met mijn vingertoppen over elkaar gewreven maar voelde geen speldenprikken en tintelingen meer. Mijn armen voelen weer normaal. Ik kan bijna alles weer zelf doen, zoals douche, aankleden, de hond uitlaten en al die andere huishoudelijke dingetjes. Helaas ben ik mijn baan als Dierenambulance medewerkster kwijt, maar toch ga ik een nieuw leven tegemoet zonder pijn. De medicatie ben ik aan het afbouwen, dat duurt nog even, maar ook daar komt een eind aan. En dan……….. weer LEVEN.
Met vriendelijke groet
Maria Faessen
te Venlo